|
درباره وبلاگ  دشنام یا دعای تو در حق من یکی است ای آفتاب هر چه کنی ذره پروری است ساحل جواب سرزنش موج را نداد گاهی فقط سکوت سزای سبکسری است منوی اصلی آرشیو وبلاگ پیوندهای روزانه پیوندها آمار وبلاگ بازدید امروز: 62
بازدید دیروز: 11
کل بازدیدها: 176427
 |
سبکسری های قلم...
شاید اندکی تامل....
خیلی از متن هایی که میذارم برگرفته از این وبلاگ می تونید یه سری بهش بزنید
www.sobhan454h.persianblog.ir گفتم: خدای من، دقایقی بود در زندگانیم که هوس می کردم سر سنگینم را که پر از دغدغة دیروز بود و هراس فردا، بر شانه های صبورت بگذارم، آرام برایت بگویم و بگریم، در آن لحظات شانه های تو کجا بود؟ گفت: عزیزتر از هر چه هست، تو نه تنها در آن لحظات دلتنگی، که در تمام لحظات بودنت برمن تکیه کرده بودی، من آنی خود را از تو دریغ نکرده ام که تو اینگونه هستی... من همچون عاشقی که به معشوق خویش می نگرد، با شوق تمام لحظات بودنت را به نظاره نشسته بودم گفتم: پس چرا راضی شدی من برای آن همه دلتنگی، اینگونه زار بگریم؟ گفت: عزیزتر از هر چه هست، اشک تنها قطره ای است که قبل از آنکه فرود آید عروج می کند، اشکهایت به من رسید و من یکی یکی بر زنگارهای روحت ریختم تا باز هم از جنس نور باشی و از حوالی آسمان، چرا که تنها اینگونه می شود تا همیشه شاد بود. گفتم: آخر آن چه سنگ بزرگی بود که بر سر راهم گذاشته بودی؟ گفت: بارها صدایت کردم، آرام گفتم از این راه نرو که به جایی نمی رسی، تو هرگز گوش نکردی و آن سنگ بزرگ فریاد بلند من بود که عزیزتر از هر چه هست از این راه نرو که به ناکجاآباد هم نخواهی رسید. گفتم: پس چرا آن همه درد در دلم انباشتی؟ گفت: روزیت دادم تا صدایم کنی، چیزی نگفتی، پناهت دادم تا صدایم کنی، چیزی نگفتی، بارها گل برایت فرستادم، کلامی نگفتی، می خواستم برایم بگویی و حرف بزنی. آخر تو بنده ی من بودی چاره ای نبود جز نزول درد که تنها اینگونه شد تو صدایم کردی . گفتم: پس چرا همان بار اول که صدایت کردم درد را از دلم نراندی؟ گفت: اول بار که گفتی خدا آن چنان به شوق آمدم که حیفم آمد بار دگر خدای تو را نشنوم، تو باز گفتی خدا و من مشتاق تر برای شنیدن خدایی دیگر، من می دانستم تو بعد از علاج درد بر خدا گفتن اصرار نمی کنی وگرنه همان بار اول شفایت می دادم.
گفتم: مهربانترین خدا، دوست دارمت.. گفت: عزیز تر از هر چه هست من دوست تر دارمت...
موضوع مطلب : سلام دقیقا نصف ماه رمضون تموم شد و نصف دیگش مونده امیدوارم بتونیم از ماه رمضون امسال هم نهایت استفاده رو بکنیم راستی میلاد کریم اهل بیت امام حسن مجتبی(ع) مبارک
مردم دورش جمع شده بودند هیاهو می کردند و هول می زدند و بیشتر می خواستند توی بساطش همه چیز بود غرور حرص دروغ و خیانت جاه طلبی و قدرت هر کی چیزی می خرید و در ازایش چیزی می داد.بعضی ها تکه ای از قلبشان را می دادند و بعضی پاره ای از روحشان را .بعضی ها ایمانشان را می دادن وبعضی آزادگی شان را. شیطان می خندیدو دهانش بوی گند جهنم می داد.حالم را بهم می زد دلم می خواست همه ی نفرتم را توی صورتش تف کنم انگار ذهنم را خواند موذیانه خندید و گفت:من کاری با کسی ندارم.فقط گوشه ای بساطم را پهن کرده ام و آرام نجوا می کنم نه قیل و قال می کنم ونه کسی مجبور می کنم چیزی از من بخرد می بینی آدم ها خودشان دور من جمع شده اند جوابش را ندادم.آن وقت سرش را نزدیکتر آوردو گفت:البته تو با اینها فرق می کنی تو زیرکی و مومن زیرکی و ایمان آدم را نجات می دهد اینها ساده اند و گرسنه به جای هر چیزی فریب می خورند. از شیطان بدم می آمد حرف هایش اما شیرین بود. گذاشتم که حرف بزندو او هی گفت و گفت وگفت.ساعت ها کنار بساطش نشستم. تا اینکه چشمم به جعبه ای عبادت افتادکه لابه لای چیز های دیگر بود.دور از چشم شیطان آن را بر داشتم و توی جیبم گذاشتم با خودم گفتم :بگذار یکبارم شده کسی چیزی از شیطان بدزدد.بگذار یکبارم او فریب بخورد به خانه آمدم و در جعبه ی کوچک عبادت را باز کردم.توی آن اما جز غرور چیزی نبود جعبه ی عبادت از دستم افتاد و غرور توی اتاق ریخت.فریب خورده بودم. دستم را روی قلبم گذاشتم نبود فهمیدم که آن را کنار بساط شیطان جا گذاشته ام. تمام راه را دویدم تمام راه لعنتش کردم.تمام راه خداخدا کردم.می خواستم یقه نامردش را بگیرم.عبادت دروغی اش را توی سرش بکوبم و قلبم را پس بگیرم به میدان رسیدم .شیطان اما نبود آن وقت نشستم و های های گریه کردم از ته دل. اشک هایم که تمام شد بلند شدم بلند شدم که بی دلی ام را با خودببرم که صدایی شنیدم...صدای قلبم را. ************ پس همانجا بی اختیار به سجده افتادم و زمین را بوسیدم .به شکرانه قلبی که پیدا شده بود
موضوع مطلب : |
||
 |
