گاهی که بی هدف قلم دستت میگیری و خودت هم نمیدونی چی میخوای بنویسی....

گاهی که دلت می خواد بنویسی اما حتی نمیدونی دلت میخواد غمگین بنویسی یا شاد.....

گاهی که هیچ حسی تو وجودت نیست....نه خوشحالی نه ناراحت......

گاهی که احساس میکنی همه اجسام دورو برت خنثی هستن.....

حس بدیه وقتی که کسی بهت بی اعتنایی میکنه....

حس بدیه وقتی کسی داری حرف میزنی بهت محل نمیذاره....

حس بدیه وقتی چیزی می نویسی کسی نمیخونه....

حس بدیه وقتی احساس میکنی دیده نمیشی.....

دلت میخواد طرف مقابلت از تو بدش بیاد باهات برخورد بکنه اما نسبت بهت بی اعتنا نباشه.....

الان که فکرش رو میکنم می بینم چه قدر افتضاحه وقتی که خدا دیگه اون قدر ازت خسته میشه که دیگه تو رو به حال خودت رها میکنه....

الان که فکرش رو میکنم چقدر دعای قشنگیه وقتی که میگیم خدایا ما رو آنی و کمتر از آنی به خودمون واگذار نکن....

الان که فکرش رو میکنم اگه خدا یه روز  و فقط واسه چند دقیقه بخواد بهمون بی اعتنا باشه چه چیزا که ممکنه به سرمون بیاد....

حتی تصورش هم.....!

خدایا ما را آنی و کمتر از آنی به خود وامگذار......آمین....