|
درباره وبلاگ  دشنام یا دعای تو در حق من یکی است ای آفتاب هر چه کنی ذره پروری است ساحل جواب سرزنش موج را نداد گاهی فقط سکوت سزای سبکسری است منوی اصلی آرشیو وبلاگ پیوندهای روزانه پیوندها آمار وبلاگ بازدید امروز: 14
بازدید دیروز: 43
کل بازدیدها: 173628
 |
سبکسری های قلم...
شاید اندکی تامل....
پنج شنبه 90 دی 15 :: 8:46 عصر :: نویسنده : الهه
یکی بود یکی نبود من بودم تو بودی من گفتم تو گفتی من شنیدم تو شنیدی من دیدم تو دیدی من خندیدم تو خندیدی من گریستم تو گریستی من فریاد زدم تو اما سکوت کردی من اعتراض کردم و باز هم سکوت کردی من داد زدم و سکوت مهمان تو بود نمیدانم چرا....دلم برایت تنگ شده بود اما تو فقط سکوت بودی و سکوت بودی و سکوت.... و چه دوست میداشتم من که تو به جای این سکوت لعنتی اندکی با من فریاد بکشی... و چه دوست تر میداشتم که به جای سکوت با من سخن گویی و آرامم کنی.... اما تو بازهم چیزی جز سکوت نبودی... تو می شناختیم تو میدانستی که من سرشارم از غرور تو میدانستی تا سخن نگویی دیگر نه میخندم و نه میگریم... روزها گذشت و گذشت و گذشت حال دیگر هر دو سکوت کرده بودیم... و دوباره بازی روزگار تکرار شد... یکی بود یکی نبود من بودم تو نبودی... من گفتم تو نگفتی... من شنیدم تو نشنیدی... من دیدم تو ندیدی... من خندیدم تو نخندیدی... من گریستم تو نگریستی.... حالا دیگر غبار روزگار بر سر و صورتم چین انداخته بود و تو نبودی که آنهارا ببینی سالهای آخر زندگی با تو را یاد دارم هر دو سر شار از سکوت بودیم...سکوتی که من مفهوم آن را نمیدانستم و تو می دانستی... من اما حالا معنی سکوت تو را درک میکنم ... کاش زودتر آن قاب کهنه روی دیوار را دستمال کشیده بودم.... روی کاغذ نوشته بودی.... دوست داشتن همیشه گفتن نیست گاهی نگاه است و گاهی ســـــکـــــــوت...!
موضوع مطلب : |
||
 |
