نظرات ياداشت ســــكــــــوت....!

سلام دوست خوبم، نوشته ي قشنگي بود و بازي روزگار و گاهي چهره ي تلخ و نامهربونش قشنگ، قشنگ به اين خاطر که اجازه نميده دنيا رو خودت تعريف کني و روزهات مطابق افکارت پيش بره، هر روز انگار با يه چشم بندي غافلگيرت مي کنه روزي تو رو به اوج مي بره و روزي........ تو اين ميون تو ساخته ميشي، قوي ميشي، محکم ميشي، تمام غرورتو ازت مي گيره و تو مي فهمي تنها نيستي، وقتي روزهات نامهربونه، درست مثل يه بچه دنبال يه پناهگاهي، يه آغوش مهربون، يه کسي که بتوني تمام بغضهاتو فرياد بزني، بدون اينکه اخمي کنه، حرفي بزنه، اين لحظه س که تو مي فهمي تنها نيستي، تو قدرت برتر نيستي، متواضعانه صداش ميزني، بايد خوشحال باشي اين لحظه ي رسيدنه،و تو رسيدي، جالبه گاهي غايب نوشته هاي ما چقدر دلها و احساسمون رو يکي مي کنه و تو با سطر سطر جملات ديگري خودت و دلتنگياتو مرور مي کني، تبريک ميگم نوشته هات واقعا خوندني و قشنگه. شاد باشي و قلمت پايدار.

پاسخ

سلام دوست عزيز.....از اين كه اينقدر با دقت نوشتم رو خوندي و نظر و احساست رو بيان كردي ممنونم.....نظرت واسم خيلي ارزشمند بود.....خوشحال ميشم اگه بازم بياي.....